Through recordings, miniatures, and theatrical structures, Supporting a Young Man at the Beginning of His Career explores what it means to be “supported,” and who—artist, art, or audience—might take on that role. The show moves between two scales of theatre: one stripped to its bare essentials, the other rendered in careful miniature.
Scenes from Mochloulis’s recent work—including a stand-up set at Amant, NY (November 5, 2025), a behind-the-scenes tour of Frog Man & Baby Frog at Artists Space, NY (October 17, 2025), and an opening-night performance (December 20, 2025)—are re-enacted in different formats. Voices are displaced or removed: sometimes only audience audio remains; sometimes overlapping recordings from different angles are played. To engage with these materials—including a joke involving a frog and a man, written and performed by the artist over the years—visitors are invited to step onto the stage and bow down to the prompter, submitting to the small, awkward rituals of seeking clarity in public. Miniatures and plush figures act as counterpoints: Michigan J. Frog plushies sit in small director’s chairs; a shrunken version of Mochloulis faces a frog parent and child; a camera and monitor replay the joke from new angles. The humor is dark and skewed, marked by refusal, desire, and discomfort; the lines between performer, observer, and character blurred. Across all scales, the works resist straightforward interpretation, instead forming shifting traces of what an audience is—or what the artist imagines one to be. In both its address and reflection, Mochloulis, as the young man, attempts to meet himself, only to discover that elements of his own creation—his desires, impulses, and projections—disrupt the narratives he is trying to construct.
The pressures of being supported, the weight of social expectation, and the hope that art might resolve identity make this process at once connective and destabilizing. His intention—tested and challenged—lays out a map that allows for both forgiveness and recognition.
The exhibition was made possible through the generous support of the Carved to Flow Foundation.
Photograph of Aristotelis Nikolas Mochloulis (2025) by Maya Tounta, B&W film, silver gelatin print, scanned. Courtesy of the artist and Maya Tounta.
ελ.
Μέσα από ηχογραφήσεις, μινιατούρες και θεατρικές υποδομές, η έκθεση Υποστηρίζοντας έναν νεαρό άνδρα στην αρχή της καριέρας του εξετάζει τι σημαίνει να «υποστηρίζεται» κανείς και ποιος εντέλει—καλλιτέχνης, τέχνη ή κοινό—αναλαμβάνει αυτόν τον ρόλο. Η έκθεση δομείται γύρω από δύο βαθμίδες θεατρικού χώρου: η μία 1:1, αλλά αφαιρετικά απογυμνωμένη στα απολύτως βασικά της στοιχεία· η άλλη αποτυπωμένη πιστά και λεπτομερώς, αλλά αποδοσμένη σε κλίμακα μοντέλου.
Σκηνές από πρόσφατα έργα του Μοχλούλη — συμπεριλαμβανομένου ενός stand-up στο Amant (5 Νοεμβρίου 2025, Νέα Υόρκη), μιας ξενάγησης στα παρασκήνια του Frog Man & Baby Frog στο Artists Space (17 Οκτωβρίου 2025, Νέα Υόρκη), και μιας περφόρμανς που θα λάβει χώρα στα εγκαίνια της ίδιας αυτής έκθεσης (20 Δεκεμβρίου 2025) — παρουσιάζονται παραλλαγμένες και μεταβλητές. Οι φωνές μετατοπίζονται ή αφαιρούνται: μερικές φορές παραμένει μόνο ο ήχος του κοινού, άλλες φορές αναπαράγονται ηχογραφήσεις εκτελεσμένες από διαφορετικά σημεία στον χώρο. Η αλληλεπίδραση με αυτά τα στοιχεία — συμπεριλαμβανομένου ενός αστείου με έναν βάτραχο και έναν άνδρα, που ο Μοχλούλης έχει γράψει και επαναλαμβάνει τελετουργικά μέσα στα χρόνια — πραγματοποιείται μέσα από μια άτυπη σειρά κινήσεων που καλείται το κοινό να εκτελέσει. Κεντρικό στοιχείο της έκθεσης αποτελεί μια οθόνη/υποβολέας που περιέχει βιντεογραφημένο υλικό, η οποία είναι προσβάσιμη μόνο ανεβαίνοντας στη σκηνή· μια συνθήκη που προϋποθέτει μια επιπλέον, δημόσια διάσταση θέασης του έργου.
Μινιατούρες και λούτρινες φιγούρες λειτουργούν ως ομότυπα σε αντιστοιχίες: λούτρινοι βάτραχοι Michigan J. Frog κάθονται σε μικρές καρέκλες σκηνοθέτη· ένας μικρογραφικός Μοχλούλης απευθύνεται σε έναν βάτραχο-γονέα και παιδί· μια κάμερα με πρόσθετη οθόνη αναπαράγει το αστείο βιντεογραφημένο από άλλες πλευρές. Το χιούμορ είναι σκοτεινό και στρεβλό, σηματοδοτημένο από άρνηση, επιθυμία και δυσφορία· οι ρόλοι εκτελεστή, παρατηρητή και χαρακτήρα είναι διαβρωμένοι. Σε όλες τους τις κλίμακες, τα έργα αντιστέκονται σε απλή ερμηνεία, σχηματίζοντας αντίθετα, μεταβαλλόμενα ίχνη για το τι είναι το κοινό—ή τι ο καλλιτέχνης φαντάζεται ότι είναι ένα κοινό. Το είδος προσέγγισης και αναστοχασμού του Μοχλούλη ως «νεαρού καλλιτέχνη» είναι στην ουσία μια απόπειρα συνάντησης με τον εαυτό του, που μέσα από στοιχεία δικής του δημιουργίας—επιθυμίες, παρορμήσεις και προβολές—διαταράσσει, όσο οικοδομεί, τις ίδιες αυτές αφηγήσεις.
Οι πιέσεις του να υποστηρίζεται κανείς, το βάρος των κοινωνικών προσδοκιών και η ελπίδα ότι η τέχνη μπορεί να επιλύσει ερωτήματα ταυτότητας καθιστούν αυτή τη διαδικασία ταυτόχρονα συνδετική και ανασταλτική. Η πρόθεση του Μοχλούλη —δοκιμαζόμενη και αμφισβητούμενη μέσα από τα έργα του— χαράσσει έναν χάρτη που επιτρέπει τόσο τη συγχώρεση όσο και την αναγνώριση.
Η έκθεση πραγματοποιείται με την ευγενική υποστήριξη του Carved to Flow Foundation.
Φωτογραφία του Αριστοτέλη Νικόλα Μοχλούλη (2025) από τη Μάγια Τούντα, ασπρόμαυρο φιλμ, αργυροτυπία, σαρωμένη. Ευγενική παραχώρηση του καλλιτέχνη και της Μάγιας Τούντα.
